നിന്റെ കണ്ണുകളില്
ഞാന് നട്ട നക്ഷത്രമെവിടെ ?
കണ്ണുനീരിന്റെ പ്രളയത്തില്
അവ ഒലിച്ചുപോയോ ?
ഞാന് മുഖം നോക്കാറുള്ള
കൃഷ്ണമണികളിലെ തെളിച്ചമെവിടെ ?
കാഴ്ചകളുടെ കരട് വീണ്
മുറിഞ്ഞുവോ അത് ?
നിന്റെ വിടര്ന്നുനില്ക്കുന്ന കണ്പ്പീലികള്
എന്നിലേക്ക് പൊഴിഞ്ഞുചാടാനൊരുങ്ങുന്നു
വെള്ളയിലെ ഹൃദയരേഖകളുടെ ചിത്രങ്ങള്
മാഞ്ഞുപോവുന്നു.
നീയറിയുന്നുണ്ടോ
നിന്റെ കണ്ണുകള് പോലെയാണ് എന്റെ ഹൃദയവും
വിഹ്വലതകള് മാത്രം ഒപ്പിയെടുക്കുന്നു
അസ്വസ്ഥതകള് മാത്രം തിരിച്ചറിയുന്നു.
നിന്റെ ചുണ്ടുകളില്
ഞാന് കുടിയിരുത്തിയ മേഘങ്ങളെവിടെ ?
നനയാന് വെമ്പിനില്ക്കുന്ന എന്നിലേക്ക് പെയ്യിക്കാതെ
ആ ബാഷ്പങ്ങള് നീയെന്തുചെയ്തു ?
ഞാന് തിരിച്ചറിയാറുള്ള
നിശ്വാസങ്ങളുടെ തണുപ്പെവിടെ ?
മൗനത്തിന്റെ ചങ്ങലക്കെട്ടുകളില്
തളച്ചുവോ നീയവയെ.
ചുവന്ന അധരങ്ങളില്
വരള്ച്ച ചോദിക്കാതെ കടന്നുവരുന്നു
ശബ്ദങ്ങള് പടിയിറങ്ങി
കനത്ത നിശബ്ദത ചേക്കേറിയതറിയുന്നു.
നീ തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടോ
നിന്റെ ചുണ്ടുകള് പോലെയാണ് എന്റെ മനസ്സും
ഗ്രീഷ്മത്തിന് കീഴടങ്ങുന്നു
സങ്കടങ്ങളെ മാത്രം സ്വീകരിക്കുന്നു.
Monday, October 12, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)