അശുഭചിന്തകളുടെ
ശവപ്പറമ്പാണ് മനസ്സിപ്പോള്...
കാലം സ്വപ്നങ്ങള് പുരട്ടി
എയ്തുവിട്ട അമ്പുകള് കയറി
വികൃതമായ ശരീരത്തില്
ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന
ഹൃദയം കവിതയില് മുക്കി
അവള്ക്ക് കൊടുത്തു...
പൊടിപിടിച്ചുകിടക്കുന്ന
പഴയ പുസ്തകങ്ങള്ക്കിടയിലെ
ആ മുഖം പോലും മാഞ്ഞുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...
ജീവിതം നിരര്ത്ഥകമായ
ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമായി മാറുന്നു...
ദുരൂഹമായ ഒരു മൗനം പോലെ
ഞാനീ മുറിയില്
ഉത്തരമില്ലാതെ ചുരുങ്ങിയില്ലാതാവുന്നു...
എനിക്ക് നിന്നേക്കാള് വേദനിക്കുന്നു...
Tuesday, October 26, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
വേദന മുളക്കുന്നത്...
എല്ലാര്ക്കും ഇങ്ങനെയൊക്കെത്തന്നെയല്ലേ സുഹൃത്തേ..
Post a Comment