tag:blogger.com,1999:blog-336354482024-03-07T13:18:56.212-08:00നോവുകള്ഓര്മ്മകളുടെ ശവപറമ്പിലൂടെ ഒരു യാത്ര....ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.comBlogger67125tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-63552846766476490822014-12-02T21:36:00.002-08:002014-12-02T21:36:28.817-08:00പരിണാമം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
കണ്ണുകളടച്ച് തിമിരം<br />
അഭിനയിക്കുന്നവരുടെ മുന്നിലേക്കാണ്<br />
അവള് നടന്നുവന്നത്.<br />
<br />
മഴ പുഴയെ നദിയാക്കിയ ബാല്യം<br />
ഇലകളില് ശൈത്യം മഞ്ഞുതൊട്ട കൗമാരം<br />
വഴികളില് പൂക്കള് കൊഴിച്ചിട്ട യൗവ്വനം...<br />
ഇതളുകള് ചിതറിയ വഴികളിലൂടെ<br />
പാദസരവും കുപ്പിവളയും നീലഭസ്മവും<br />
തുളസിക്കതിരും പട്ടുപാവാടയും<br />
സ്മരണകളുടെ കുടീരത്തില്<br />
അന്ത്യവിശ്രമത്തിലേക്കാഴ്ന്നിറങ്ങുന്ന<br />
രാത്രിയുടെ രണ്ടാംയാമം.<br />
<br />
ആധൂനികതയുടെ ചുംബനമേറ്റ്<br />
അഴിഞ്ഞുവീണ ഗൃഹാതുരതകള്<br />
ചിതറിയ വളപ്പൊട്ടിന്മേലിരുന്ന്<br />
കാല്ത്തളയുടെ മുത്തുകളടര്ത്തുന്നു.<br />
കതിരരഞ്ഞ കാലടികള് പൊക്കി<br />
ഇരുണ്ട മുറികളിലേക്ക് പിച്ചവെക്കുന്നു.<br />
മൂന്നാം കണ്ണുള്ള യന്ത്രങ്ങളില്<br />
നിന്ന് പറയുന്നുയര്ന്നത് പടരുന്നു.<br />
<br />
പീലികള് ഇഴചേര്ന്നടഞ്ഞുപോയ<br />
എന്റെ മിഴികള്ക്ക് മുമ്പില്<br />
തീവണ്ടി ചുംബിച്ച ഒരു പ്രേതമുണ്ട്.<br />
അത് അവളായിരിക്കല്ലേയെന്ന<br />
പ്രാര്ത്ഥനയോടെ<br />
ഞാനിനി കണ്ണുകള് തുറക്കട്ടെ.<br />
<div>
<br /></div>
</div>
ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-54296088538355459022011-10-08T22:37:00.000-07:002011-10-08T22:39:34.191-07:00ഉമ്മ<span style="font-size:130%;">(ഒന്ന്)<br /><span style="color:#ffff99;">ഓര്മ്മകളുടെ നദി നിറഞ്ഞൊഴുകിയാല്<br />ആദ്യമെത്തുക<br />മുലപ്പാലിന്റെ മണവും രുചിയുമാവും...<br />സ്കൂളുവിട്ടെത്തിയാലും<br />മുല കുടിക്കുമായിരുന്നുവെന്ന് ഉമ്മ പറയും...<br />ഒന്ന് ചുണ്ടിലും മറ്റൊന്ന് കൈയ്യിലുമായി<br />മടിയില് കിടക്കുമ്പോഴാവണം<br />ലോകം ഇത്ര മധുരമാണെന്ന്<br />ആരും ആദ്യമറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുക..,<br />ആ മധുരത്തില് നിന്നാണ്<br />ജീവിതത്തിന്റെ അരുചികളിലേക്ക്<br />പലരും നടന്നുപോയിട്ടുണ്ടാവുക...<br />തിരുത്താനാവാതെ<br />തിരിഞ്ഞുനടക്കാനാവാതെ<br />ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്ന അപരാധങ്ങളുടെ<br />ചങ്ങലകളില്പ്പെട്ട്,<br />അഴികള്ക്കുമപ്പുറത്തെ വെളിച്ചത്തെ<br />സ്വപ്നം കാണുന്ന ഒരുവനാണ് പറഞ്ഞത്...<br />''ജീവന് നല്കിയവളുടെ<br />ജീവിതമെടുത്തപ്പോഴും<br />എന്റെ വിരലുകള് വിറച്ചിരുന്നില്ല...<br />പിച്ച വെക്കുമ്പോള് മുതല്<br />ധൈര്യം തരാരുള്ളത് ഉമ്മയായിരുന്നു...''</span><br /><br />(രണ്ട്)<br /><span style="color:#ccffff;">ഗ്രീഷ്മത്തിലും നിന്റെ ചുണ്ടിനെന്നും<br />മരണത്തിന്റെ മരവിപ്പായിരുന്നു...<br />വിയര്ക്കുമ്പോഴെല്ലാം<br />നിന്റെ ചുണ്ടുകളുടെ നനവിലേക്ക്<br />ഊര്ന്നിറങ്ങാന് അതാണെന്നുമൊരു വെമ്പല്...<br />ആയിരം സൂര്യാഘാതങ്ങള്<br />ഒരുമിച്ചേറ്റ നിന്റെ മുഖത്തെ<br />കരിഞ്ഞ ചുണ്ടുകളില് മുഖം ചേര്ത്തുവെച്ച്<br />വിതുമ്പുമ്പോഴും<br />ഞാനറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു;<br />്നിന്നിലെ പ്രകൃതിയുടെ തണുപ്പ്...<br /></span></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-13102291011211630932011-10-03T03:00:00.000-07:002011-10-03T03:02:49.822-07:00സൈബര്രതി<span style="font-size:130%;color:#ffff99;">നിരോഷയാണ് ആദ്യമിത് പറഞ്ഞത്...<br />നിന്റെ കവിതകളില് പ്രണയത്തെക്കാള് കൂടുതല്<br />മദ്യത്തിന്റെ ഗന്ധമാണെന്ന്...<br />ലോട്ടസ് ഗന്ധമുള്ള അത്തറുകളെ പിന്തള്ളി<br />ചോരനിറമുള്ള അക്ഷരങ്ങളില്<br />മുഖം പൂഴ്ത്തി രാത്രിയെ<br />ശ്വസിക്കാറുണ്ടെന്ന്...<br />സാറയുടെ പുറകെ<br />പ്രണയവുമായലഞ്ഞ<br />കോളറിഡ്ജിനെ പോലെ<br />ഒടുവില്, കറുപ്പിനെക്കാള്<br />ഭീകരമായി മദ്യം മറിഞ്ഞ്<br />നിന്റെ അക്ഷരങ്ങളില്<br />മഷി പടര്ന്ന് ജീവിതം വികൃതമാവുമെന്ന്...<br />ഒരു പകലില്<br />അഴുക്കുപുരണ്ട മുറിയില്<br />തൃഷ്ണയുടെ മറുകര തേടിയലഞ്ഞപ്പോള്<br />അവള് പറഞ്ഞിരുന്നു...<br />പരസ്പരമോര്ക്കാന്<br />നഗ്നതയാണേറ്റവും നല്ലതെന്ന്...<br />എന്നിട്ടും മറവിയുടെ മറുകരയിലാണ്ടാണ്ട്<br />ഞാന് പരിചയപ്പെടുത്തിയവന്റെ<br />വധുവേഷമാടാനണിയറയില്<br />അവള് ഒരുങ്ങുന്നു...<br />ആടകളിലാര്ത്തിപൂണ്ടവന് കാത്തിരിക്കുന്നു...<br />സൈബര്മുഖം പൂണ്ട രതി<br />ഇന്റര്നെറ്റ് കഫേകളിലെ അര്ദ്ധാന്ധകാരത്തില്<br />അടപ്പുതുറന്ന് പുറത്തുചാടുന്ന പ്രണയത്തെ<br />വിഷത്തില് മുക്കി അവള്ക്ക് നീട്ടുന്നു...<br />ജീവന്റെ തുടിതാളമായി പിന്നെ ശൂന്യമായി<br />ഒരു വിരഹബീജമവശേഷിപ്പിച്ച്<br />അവളും അവനും<br />ഇരുട്ടിനെ വകഞ്ഞുമാറ്റി<br />പകലിലലിയുന്നു...<br /><br />നിരോഷയാണിതും പറഞ്ഞത്;<br />പൂര്ണമായി സ്വന്തമാക്കി നഷ്ടപ്പെട്ടാലും<br />യഥാര്ത്ഥസ്നേഹം<br />ഒരു മുളന്തണ്ടായി മൂളിക്കൊണ്ടിരിക്കുമെന്ന്...<br />ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ അവസാനതാളം നിലക്കും വരെ<br />അത് മുരണ്ട് മുരണ്ട് ശബ്ദമുണ്ടാക്കുമെന്ന്....</span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-64112370209452703542010-12-01T22:23:00.000-08:002010-12-01T22:24:27.391-08:00പകരം<span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span" >ചില മുഖങ്ങളങ്ങനെയാണ്;<br />ആയിരങ്ങള് നിരന്നുനിന്നാലും<br />പകരമാവില്ല.<br />നീയും അങ്ങനെയായിരുന്നു<br />ശിഥിലമായിപ്പോയ<br />അനേകം സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക്<br />പകരം കിട്ടിയവള്...<br />ഒടുവില്;<br />ഒരൊറ്റ നാണയത്തില്<br />പതിഞ്ഞുപോയ<br />ചലിക്കാത്ത ചിഹ്നത്തില്<br />നീ തളക്കപ്പെടുമ്പോഴും<br />ഞാന് നിഗൂഡമായൊരു<br />കിനാവിന്റെ പുറകെയായിരുന്നു...<br />ഭൂമി മുഴുവന് പരക്കുന്ന<br />നിലാവിന്റെ സ്രോതസ്സ്<br />ഒന്നാണെന്ന തിരിച്ചറിവിലാണ്<br />പകരം വെക്കാനാവാത്ത<br />നിന്റെ മുഖത്ത് ഞാന് ചുംബിക്കുന്നത്...<br />നീയും തിരിച്ചറിയണം;<br />പ്രണയമെന്ന നെരിപ്പോട്<br />നെഞ്ചിലേറ്റുന്നവന്റെ വിങ്ങലാണ്<br />പ്രപഞ്ചത്തില്<br />ചലനം ബാക്കിയാക്കുന്ന ജീവതാളമെന്ന്...</span></span><br /></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-25779297989158508132010-11-11T23:52:00.000-08:002010-11-12T01:29:09.514-08:00ഐ പില്<span><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">വരണ്ട മുഖമുള്ള</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">കൈതമണമുള്ള</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ചുണ്ടിനുമുകളില് മറുകുള്ള</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">വെളുത്ത പെണ്കുട്ടിയുടെ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഒടുവിലത്തെ കോള് തന്ന</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">നടുക്കത്തിലേക്ക്</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മിഴിതുറക്കുന്ന പ്രഭാതമായിരുന്നു</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഇന്ന്...</span><br /><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഒരിക്കല്,</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഉപകാരങ്ങളുടെ ഉപദ്രവം</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">പിന്നീടെന്നോ,</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ശവപ്പറമ്പിന്റെ നിശബ്ദത</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">എങ്കിലും,</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഓര്മ്മകളില് നിന്നും കൊഴിയാതെ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">വാടാമലരുകളുടെ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">അഹന്തയായി</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">സിറ്റിഷോകളിലെ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മെര്ക്കുറിദീപങ്ങളിലും</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">കോഴിക്കോടിന്റെ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മിഠായിമണമുള്ള തെരുവുകളിലും</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">സൈഡ് </span><span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഓപ്പണ് </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"> ചുരിദാറിട്ട</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">നിഴല് കണ്ടു...</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ചലിക്കാത്ത അവയവങ്ങളിലേക്ക്</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">തുറക്കുന്ന മിഴികളില് വീണവ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ചത്തുമലച്ചു കിടക്കുന്നു...</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">വെളിച്ചമണഞ്ഞാല്</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഇരുട്ടിലൊട്ടിപ്പോകുന്ന</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">പ്രണയത്തിന്റെയോ സൗഹൃദത്തിന്റെയോ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">കറുപ്പുരൂപങ്ങള് മാത്രമായി</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ക്രൗണ് തിയ്യറ്ററിന്റെ വരാന്തയിലേക്ക് തുറക്കുന്ന</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">വാതില്പ്പടിയില്</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മുടിയഴിച്ചിട്ട് കിടന്നുറങ്ങും പോലെ...</span><br /><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ചരിത്രനഗരത്തിലെ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഇംഗ്ലീഷ് മെഡിക്കല് ഷോപ്പുകള്ക്ക്</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മുന്നില് അവള് അഭയാര്ത്ഥിയായി...</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">കട്ടിമീശയുള്ള</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">സീമന്തത്തില് ചുവപ്പുള്ള</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മനുഷ്യരെ കണ്ടവള് ഭയന്നു പിന്മാറി...</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">വെയിലുകള് നിറം നല്കിയ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ചുവരുകളുള്ള പാളയത്തെ കടകളും</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">അവളെ അനുഗ്രഹിച്ചില്ല...</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മലര്ന്നുകിടക്കുന്ന സുന്ദരിയായ കടലും</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഗുജറാത്തി തെരുവും കടക്കുമ്പോഴാണ്</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">എന്റെ മുഖം മനസ്സില് തെളിഞ്ഞതത്രെ...</span><br /><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">വിസിറ്റിംഗ് റൂമിയിലെ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">പങ്കകള്ക്ക് കീഴില്</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഒരെക്ഷിയെ പോലെ നിഴല്രൂപമായി...</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">വരണ്ടചുണ്ടുകളില്</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മോഹശൂന്യത ദാഹമായി</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">അവളിരിക്കുന്നു...</span><br /><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">``നന്ദി,</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">നിന്റെ മനസ്സിനെ കരിമ്പടം പുതപ്പിക്കുക''</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">അവളുടെ വാക്കുകള്.</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഐ പില് തിന്നു ജീവിക്കുന്നവരുടെ</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">നീളന് നെടുവീര്പ്പുകളിലേക്കും</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ആര്ത്തവ</span><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ചക്രമുട<span >യാന് പോകുന്ന </span> പെണ്ണിന്റെ</span></span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ദൈന്യതയിലേക്കും</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">അലിഞ്ഞുചേരുന്ന പകലില്</span><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">രാത്രി ഇപ്പോള് കറുപ്പുതൊടുവിക്കുകയാണ്.... </span></span></span></span></span></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-28406772221548572962010-10-26T04:06:00.000-07:002010-11-11T23:51:55.925-08:00വേദന മുളക്കുന്നത്...<span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">അശുഭചിന്തകളുടെ<br />ശവപ്പറമ്പാണ് മനസ്സിപ്പോള്...<br />കാലം സ്വപ്നങ്ങള് പുരട്ടി<br />എയ്തുവിട്ട അമ്പുകള് കയറി<br />വികൃതമായ ശരീരത്തില്<br />ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന<br />ഹൃദയം കവിതയില് മുക്കി<br />അവള്ക്ക് കൊടുത്തു...<br />പൊടിപിടിച്ചുകിടക്കുന്ന<br />പഴയ പുസ്തകങ്ങള്ക്കിടയിലെ<br />ആ മുഖം പോലും മാഞ്ഞുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...<br /><br />ജീവിതം നിരര്ത്ഥകമായ<br />ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമായി മാറുന്നു...<br />ദുരൂഹമായ ഒരു മൗനം പോലെ<br />ഞാനീ മുറിയില്<br />ഉത്തരമില്ലാതെ ചുരുങ്ങിയില്ലാതാവുന്നു...<br />എനിക്ക് നിന്നേക്കാള് വേദനിക്കുന്നു...</span><br /></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-32900023544630643652010-10-07T00:18:00.000-07:002010-10-07T00:27:27.995-07:00നഷ്ടസ്മൃതികള് (വിരഹത്തിന്റെ ഇരുപത് അധ്യായം)<span class="Apple-style-span" style="color:#9999FF;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക്<br />കുറുകെ നിരത്തിയ<br />നിലവിളികളില് ചവിട്ടിയാണ്<br />ഞാന് നിന്നിലെത്തിയത്.<br />നീയെന്നാല്<br />പ്രണയമാണെന്നും<br />തമോഗര്ത്തമാണെന്നും അറിയാതെ...<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#FF0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />നിന്നിലലിയാന് കൊതിച്ചാണ്<br />ആലിപ്പഴമായി<br />ഞാന് ഉതിര്ന്നുവീണത്.<br />പക്ഷേ,<br />നിന്നെ സ്പര്ശിക്കും മുമ്പെ<br />തടഞ്ഞുനിര്ത്തിയ ഇലയിലായിരുന്നു<br />എന്റെ സമാധി.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />നിന്നോട് പറയാന് ഭയന്ന<br />ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് മുകളിലാണ്<br />ഇന്നലെയും ഉറങ്ങാന് കിടന്നത്.<br />അലോസരപ്പെടുത്തിയ<br />സ്വപ്നങ്ങളെ ആട്ടിപ്പായിക്കാന്<br />ഞാന് പുതച്ചത്<br />നീ നിശബ്ദമായി പറത്തിവിട്ട<br />ഉത്തരങ്ങളായിരുന്നുവെന്നറിയാതെ.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />വ്യര്ത്ഥസ്വപ്നമാണ്<br />നീയെന്നറിഞ്ഞ്<br />സ്വന്തമാക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നത് കൊണ്ടല്ലേ<br />നീയെന്നെ വിഡ്ഢിയെന്ന് വിളിക്കുന്നത് ?<br />പക്ഷേ,<br />നിനക്കറിയില്ല<br />ജന്മാന്തരങ്ങള്ക്കിടയില്<br />എവിടെയോ വെച്ച്<br />നമ്മള് പരസ്പരം<br />ഒട്ടിച്ചേര്ന്നിരുന്നുവെന്ന്.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />നിന്റെ തുവാലയെ ഭയന്ന്<br />ഞാനിപ്പോള് കരയാറില്ല<br />എന്റെ മുഖം തുടക്കാന്<br />കണ്ത്തടങ്ങളില്<br />നീയമര്ത്തിവെച്ച<br />സ്നേഹത്തിന്റെ തുണിയല്ലേ അത്.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />നിന്റെ ഹൃദയത്തില് നിന്നും<br />മായ്ച്ചുകളയാന് ശ്രമിച്ച<br />എന്റെ പേര് പുനര്ജ്ജനിച്ചാണ്<br />നീയേറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന മഴവില്ലുകളുണ്ടായത്<br />ആ നിറങ്ങള് തൊട്ടെടുത്താണ്<br />ഇന്നു നീ<br />മയില്പ്പീലി വരയ്ക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നത്.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />ഗ്രീഷ്മത്തില്<br />നിന്റെ നെറുകയില് വീണലിഞ്ഞ ആലിപ്പഴം<br />ശൈത്യത്തില്<br />നിന്നെ നനയിച്ച തപിക്കുന്ന കണ്ണുനീര്<br />രണ്ടും ഞാനായിരുന്നു.<br />നിന്നിലലിയാന് കൊതിച്ച്<br />കാറ്റായി ഞാന് ഒഴുകിയെത്തുമ്പോള്<br />നീ സാലഭഞ്ജികയായി<br />ഉറച്ചിരുന്നു.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />നിന്റെ പേര്<br />ചോക്കു നനച്ച്<br />ഹൃദയത്തിന്റെ ഭിത്തിയില്<br />കാലം എഴുതിയിടുകയായിരുന്നു.<br />അതാണ് അകന്നുവെന്ന്<br />വിശ്വസിക്കാന് ശ്രമിക്കുമ്പോഴും<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="color:#9999FF;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">കൂടുതല് തെളിഞ്ഞുവരുന്നത്.</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />നിന്നെ മനസ്സില്<br />ഉരുക്കിയൊഴിക്കുകയായിരുന്നു.<br />അതാണ് അതിവേഗം<br />ആ മുഖം രക്തത്തിലലിഞ്ഞത്..<br />തലങ്ങും വിലങ്ങും<br />എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിലൂടെ<br />നീ സഞ്ചരിക്കാന്<br />ഞാന് കാണിച്ച കുറുക്കുവഴി.<br />നിന്നോടെനിക്ക് പ്രണയമായിരുന്നു.<br />ആര്ക്കും ഇളക്കിമാറ്റാനാവാതെ<br />ഹൃദയത്തില് വേരൂന്നിയ<br />നിലാവ് പൊഴിയുന്ന പൂമരം.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />എന്റേതാകുമെന്നുറപ്പില്ലാതെയാണ്<br />നീ അരുകില് വന്നത്.<br />എന്നിട്ടും<br />ആ തോളില് ചാരിയിരുന്നുറച്ചുപോയ<br />പ്രതിമയായി ഞാന്.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />മായ്ച്ചുകളയാനാവാത്ത<br />ശിരോലിഖിതങ്ങള് പോലെയാണ്<br />എനിക്ക് നീ.<br />ശിരസ്സില് നിന്നും പൊട്ടിമുളച്ച<br />ശിഖരം പോലെ<br />എന്നെയമര്ത്തിക്കൊല്ലാന്<br />പിറവി പൂണ്ട പ്രണയം.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />നിറം മങ്ങിയ പട്ടം<br />നിലാവുപൊഴിയുന്ന<br />ആകാശത്തെ<br />സ്പര്ശിക്കാനൊരുങ്ങും പോലെയാണ്<br />ഞാനും നീയും.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />ഒരു ജന്മം മുഴുവനും<br />നമുക്ക് നമ്മെ കുറിച്ച് പറയാനുണ്ടായിട്ടും<br />മറ്റു പേരുകള് വലിച്ചിഴച്ചാണ്<br />നാം വെറുപ്പുകള്<br />വാരിപ്പുതച്ചകന്നത്.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />ഒരു മാമരത്തിന്റെ<br />ചില്ലയില് നിന്നടര്ന്ന<br />ഒരിലയുടെ മൗനമായിരുന്നു<br />എനിക്ക് നീ...<br />മിഴി ചിമ്മിയപ്പോഴേക്കും<br />എത്തിപ്പിടിക്കാനാവാത്ത ദൂരത്തേക്ക്<br />പറത്തിക്കൊണ്ടുപോയ<br />കാറ്റിനോടുള്ള അമര്ഷമായിരുന്നു<br />നിനക്ക് ഞാന്...<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />ഹൃദയത്തില് നിന്നടര്ത്തിയെടുത്ത<br />താളുകളില്<br />വിരല് മുറിച്ചാണ്<br />നിനക്കായി എഴുതിയിട്ടത്.<br />പക്ഷേ,<br />അഗ്നിയിലമര്ന്ന<br />എന്റെ സ്നേഹസന്ദേശങ്ങളുടെ<br />കരച്ചില് കേള്ക്കാനാവാത്ത വിധം<br />ബധിരയായിരുന്നു നീ...<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />നിന്റെ സ്വര്ഗ്ഗത്തില് നിന്നും<br />എന്റെ നരകത്തിലേക്കുള്ള<br />ദൂരത്തേയാണ്<br />നീ പ്രണയമെന്ന് വിളിച്ചത്.<br />ഒടുവില്,<br />മോഹങ്ങളുടെ വറച്ചട്ടിയില് വീഴ്ത്തി<br />വിരഹമെന്ന് വിളിച്ചകന്നത്...<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />മഴയുടെ മുഖംമൂടിയണിഞ്ഞാണ്<br />കടലിനക്കരെ നിന്നും നീ പറന്നെത്തിയത്.<br />അതാണ് ബാഷ്പമായി<br />അകലേണ്ടി വന്നതും.<br />പക്ഷേ, നിന്നെ സ്വന്തമാക്കിയത്<br />എന്റെ മേഘങ്ങളെ<br />ആട്ടിപ്പായിച്ച കൊടുങ്കാറ്റായിരുന്നു...<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />എന്നില് ചെവിയോര്ത്താല്<br />നിനക്ക് തോറ്റവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പുകള് കേള്ക്കാം<br />അതിന്റെ വേഗം,<br />രക്തയോട്ടത്തിന്റെ തുടിപ്പ്<br />നിനക്കളന്നു നോക്കാം.<br />പക്ഷേ, ഒന്നറിയുക<br />വിജയിച്ചവന്റെ യാത്ര അവസാനിച്ചു.<br />പരാജിതന്റേത് ആരംഭിക്കുന്നതേയുള്ളു...<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />നീ നല്കിയ ഒറ്റമുറിവീടും<br />അഴികളില്ലാ ജാലകവും<br />തെങ്ങോല പാകിയ മേല്ക്കൂരയും<br />വിരഹത്തിന്റെ കാറ്റില്<br />നിലംപതിക്കാനൊരുങ്ങുന്നു.<br />നരച്ച മുഖച്ഛായയില്<br />ചുളിഞ്ഞ വിരലുകളാല്<br />അന്ത്യസന്ദേശമെഴുതാന്<br />ഞാന് പ്രേരിതനാവുന്നു.<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />വെളുത്ത പ്രതലത്തിലൂടെ നടന്നാണ്<br />ചുവന്ന അക്കങ്ങളെ നീ പ്രണയിച്ചത്.<br />കൂട്ടിയാലും കിഴിച്ചാലും<br />ശൂന്യതയാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞാണ്<br />നീ കറുത്തവയിലേക്ക് വഴിമാറിയത്.<br />നീയറിയാതെ പോയ<br />നിന്റെ മാത്രം കലണ്ടറായിരുന്നു ഞാന്<br /></span><span class="Apple-style-span" style="color:#CC0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">***</span></span></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-89848080408201441362010-09-14T05:22:00.000-07:002010-09-14T05:24:30.266-07:00മായുന്ന വഴികള്...<span style="font-family:Meera;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="color:#FFCCFF;">മൗനത്തെ കുറിച്ചു<br />പറയുമ്പോഴെല്ലാം നീ<br />വാചാലയായിരുന്നു.<br />നിദ്രയില് സ്വപ്നങ്ങള്,<br />ഏകാന്തതയില് ഓര്മ്മകള്<br />അവ ഉറക്കെ വിലപിച്ച്<br />നിശബ്ദതക്ക് ഭംഗം വരുത്തുന്നു.<br />ഇനിയൊരിക്കലും<br />നിനക്ക് എന്നിലേക്ക് വരാനാവില്ല<br />ഞാന് തീര്ത്ത വഴികളെല്ലാം<br />മിഴികളിലൂടെ<br />ഒലിച്ചിറങ്ങിയ മഴയില്<br />മാഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു. </span></span></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-368875132014812702010-08-02T00:59:00.000-07:002010-08-02T01:01:52.112-07:00മഴക്കാലരാത്രികള്<span style="font-size:130%;"><span style="color:#ffff99;">(ഒന്ന്)<br /></span><span style="color:#ccccff;">തോരാതെ പെയ്യുന്ന മഴയുടെ സംഗീതം,<br />ജാലകങ്ങളെ ചുംബിച്ച്<br />നിര്വൃതിയടഞ്ഞ് മറയുന്ന കാറ്റിന്റെ ആരവം,<br />അന്ധകാരം നിറഞ്ഞ മുറിയിലേക്ക്<br />പറന്നിറങ്ങുന്ന മെഴുകുതിരിവെട്ടം,<br />കറുപ്പും വെളുപ്പും നിറഞ്ഞ<br />കളങ്ങള്ക്കിരുവശവുമിരുന്ന്<br />അവര് കളിക്കുന്നു...<br />``ജീവിതവും മരണവും''<br />ഇതിലേതായിരുന്നു നീ...<br /></span><br /><br /><span style="color:#ffff99;">(രണ്ട്)<br /></span><span style="color:#ccccff;">കീറിമുറിച്ചു കടന്നുപോയ<br />സ്നേഹത്തിന്റെ ഒരു കനല്<br />ഓര്മ്മകളെ പൊളളിക്കുന്നു.<br />ചാമ്പലായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സ്വപ്നങ്ങളുടെ<br />നിലക്കാത്ത നിലവിളികളിലേക്ക്<br />തണുത്ത നിശ്വാസങ്ങള് പറന്നെത്തുന്നു.<br />തോരാതെ പെയ്യുന്ന മഴ<br />മുറിവിനെ ആര്ദ്രമാക്കുന്നു.<br /><br />വേദനയുടെ മരമായിട്ടും<br />നിന്നിലെ ഫലങ്ങള്<br />വിഷമാണെന്നറിയാതെ<br />തിന്നുകയായിരുന്നു എന്നിലെ പ്രണയം.<br /></span><br /><span style="color:#ffff99;">(മൂന്ന്)</span><br /><span style="color:#ccccff;">നീ തുറന്നുവെച്ചിരിക്കുന്ന പുസ്തകത്തിലെ<br />അവ്യക്തമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന<br />അക്ഷരങ്ങളാണ് ഞാന്.<br />മഴയെ കൂട്ടുപിടിച്ച്<br />മറക്കാന് ശ്രമിച്ച് നീ വിജയിക്കുമ്പോള്<br />ഞാന് തോല്വിയിലും<br />നിന്നോടൊത്ത് ചിരിക്കും.<br />മഴത്തുള്ളികളും കണ്ണുനീരും<br />വേര്തിരിച്ചെടുക്കാനാവാത്ത വിധം<br />കാഴ്ചകള് കര്ക്കിടകമായി വന്ന്<br />നിന്നെ കബളിപ്പിക്കുന്ന<br />ആ പകല്<br />കാലത്തോട് ഞാനിരന്നുവാങ്ങും. </span></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-20429621804640242522010-07-13T02:03:00.000-07:002010-07-13T02:08:55.080-07:00ഒടുവില്...<span style="font-family:Meera;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="color:#FFFF99;">അയാള് പാളവും<br />അവള് തീവണ്ടിയുമാണ്.<br />തുരുമ്പെടുത്ത ഇരുമ്പുകഷ്ണങ്ങളിലൂടെ<br />ജീവിതത്തിലേക്കും<br />ലക്ഷ്യങ്ങളിലേക്കും<br />അയാളിലൂടെ ഉരസിയുരസി<br />അവള് സഞ്ചരിക്കുന്നു.<br /><br />വെറുമൊരു ബോഗിയില് നിന്നാണ്<br />`അവള്' തീവണ്ടിയായതെന്ന് അയാള് പറയും.<br />ദൂരങ്ങളാണ് അയാളെ<br />ജീവിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് അവള് തിരിച്ചും.<br /><br />ഒടുവില്,<br />അവളിലേക്കിരച്ചുകയറിയവരെ<br />ഹൃദയത്തോട് ചേര്ത്തുവെച്ച<br />ഒരു പകലില്<br />അയാള് തകര്ന്നു.<br />ശിഥിലമായ അവളുടെ<br />അവയവങ്ങളില് നിന്നുതിര്ന്നുവീണ<br />നിലവിളികളില് തൊട്ട്<br />ആരോ എഴുതി...<br />``നീയില്ലെങ്കില്<br />ഞാനും, ഞാനില്ലെങ്കില്<br />നീയുമില്ലാതാകുന്നതാണ് പ്രണയം.'' </span></span></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-4972429958543557932010-04-05T00:44:00.000-07:002010-04-05T00:46:53.520-07:00തെരുവിന്റെ ഈണങ്ങള്<span style="font-size:130%;color:#ccccff;"><span style="color:#ffff99;">ഒന്ന്<br /></span>പുതിയ പുസ്തകത്തിന്റെ<br />മണമുള്ള പെണ്കുട്ടി<br />പഴയ പുസ്തകങ്ങള്ക്കിടയിലിരുന്ന്<br />ഗസല് മൂളുന്നു.<br />മുന്നീബീഗ*ത്തിന്റെ<br />നിറമുള്ള,<br />ശബ്ദമുള്ള<br />അവളുടെ കണ്ണുകള്<br />അഗാധഗര്ത്തങ്ങളായി<br />രൂപാന്തരപ്പെട്ട് മഴ ചൊരിയുന്നു.<br />വിശപ്പ് വരച്ചിട്ട<br />എല്ലിന്ക്കൂടുകള്ക്കുള്ളില്<br />വിതുമ്പുന്ന ഹൃദയം<br />നിരാശയില് മിടിക്കുന്നു.<br />ആ സൂക്ഷ്മതാളം<br />ബിഥോവന്റെ<br />തന്ത്രികള് പോലെ<br />ഇമ്പമാര്ന്ന ഈണമാവുന്നു.<br />ഷെല്ലിയെയും കീറ്റ്സിനെയും<br />തേടിയെത്തുന്ന<br />വിഡ്ഡികള്<br />ആംഗലേയ ചിരി പകര്ന്ന് മറയുന്നു.<br />പട്ടിണിയുടെ പക മാറ്റാന്<br />പുസ്തകങ്ങള് വില്ക്കാനെത്തിയ വൃദ്ധന്<br />പഴമയുടെ കഥ പറഞ്ഞ്<br />അട്ടഹസിക്കുന്നു.<br />`തെരുവ്'<br />ഇനിയും കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ലാത്ത<br />സംഗീതരാഗമാവുന്നു.<br /><br /><span style="color:#ffff99;">രണ്ട്<br /></span>`കവിതകള്'<br />ആത്മാന്വേഷകന്റെ പകര്ത്തെഴുത്താണെന്ന് അവള്.<br />മുറിഞ്ഞ ഹൃദയം<br />തുന്നിക്കെട്ടുമ്പോള്<br />ബാക്കിയാകുന്ന വേദനയെന്ന് അയാള്.<br />അനുഭവങ്ങളെയും<br />നേരറിവിനെയും<br />അക്ഷരങ്ങളാല് കോര്ക്കുന്നതാണെന്ന് അവള്.<br />ചോര പൊടിയുന്ന<br />ഓര്മ്മകളുടെ സന്നിവേശമാണെന്ന് അയാള്.<br />വാഗ്ദാനലംഘനങ്ങളുടെ ഇരകള്<br />പോരടിക്കുമ്പോള്<br />`തെരുവ്'<br />നിര്വചനങ്ങളുടെ<br />നിശബ്ദതീരമാകുന്നു.<br /><br /><span style="color:#ffff99;">മൂന്ന്<br /></span>പുതിയ താളുകള്<br />മഞ്ഞ നിറം പടര്ന്ന് പഴകുന്നു.<br />ഉറുമ്പരിക്കാതെ കിടക്കുന്ന വാക്കുകളില്<br />ഏകാന്തത പകര്ന്ന്<br />വികൃതമാവുന്നു.<br />മാഞ്ഞുതുടങ്ങിയതെല്ലാം<br />വായിച്ചെടുക്കാന്<br />ശ്രമിക്കുന്ന അവളില്<br />സഹതാപരശ്മികള് പതിയുന്നു.<br />ശൂന്യതയില് നിന്നാണ്<br />മഹാസാഗരം പോലും<br />പിറവികൊണ്ടതെന്ന് മൊഴിഞ്ഞ്<br />അവള് ചിരിക്കുന്നു.<br />രാത്രിയുടെ മാറിലേക്ക്<br />നടന്നുകയറുന്ന<br />നിയോണ് വെളിച്ചവും<br />മദ്യശാലയിലെ തിരക്കിനിടയിലേക്ക്<br />ഊളിയിടുന്നവന്റെ പ്രതീക്ഷയും<br />കൂടിക്കലര്ന്ന്<br />പുസ്തകങ്ങളില് നിഴല്പരത്തുന്നു.<br />വായന മരിച്ച കാലത്തെ<br />ഏകപുസ്തകസ്നേഹിയായി<br />അവള്<br />അറിവിനെ ഭോഗിക്കുന്നു.<br />`തെരുവ്'<br />അപരിചിതരുടെ<br />കൂടിച്ചേരലുകളിലേക്ക്<br />ചുരുങ്ങുന്നു.<br /><br /><br /><span style="color:#ffff99;">*പാക്കിസ്ഥാനി ഗസല് ഗായിക </span></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-82068470434508206352010-03-31T00:56:00.000-07:002010-03-31T00:58:18.828-07:00അസാന്നിധ്യം<span style="font-size:130%;color:#ffff99;">ചോരവാര്ന്നു കരയുന്ന<br />എന്റെ സായന്തനത്തില്<br />ആകാശത്തെ ചുവപ്പിച്ച<br />അസ്തമയത്തിലെ<br />അര്ത്ഥശൂന്യമായ<br />അസാന്നിധ്യമാണ് നീ.<br />മുറിവുകള് ഭൂപടം തീര്ത്ത<br />മനസ്സുമായി<br />ഏകാന്തതയെ പുണര്ന്നുറങ്ങുന്ന<br />ഒരപശകുനമാണ്<br />നിനക്ക് ഞാന്.<br /><br />കണ്ണാടിച്ചില്ലുകള്<br />പ്രതിബിംബങ്ങളെ<br />സ്നേഹിക്കുന്നത് പോലെ,<br />മഴത്തുള്ളികളെ<br />ഭൂമി സ്വീകരിക്കുന്നത് പോലെ,<br />ഞാന് നിന്നിലും നീയെന്നിലും<br />അറിയാതമര്ന്നതാണ്.<br />ഓടിത്തളര്ന്നപ്പോള്<br />വീണുകിടന്ന<br />നിന്റെ ഉടലഴകില്<br />ചിതലുകള് കൂടൊരുക്കിയത്<br />മുതലാണ്<br />അകല്ച്ചയുടെ താവളം ഹൃദയമായത്.<br />കാണാത്തവരെ വെറുത്തും<br />മിണ്ടാത്തവരെ പഴിപറഞ്ഞും<br />ഞാന് നേടാന് കൊതിച്ചത്<br />നിന്റെ ആത്മാവാണ്.<br />പക്ഷേ,<br />രതിയുടെ സീല്ക്കാരമായി<br />നാം കേട്ടതെല്ലാം<br />നഷ്ടപ്പെടലിന്റെ<br />കരച്ചിലായിരുന്നു.<br /><br />ഇന്ന്,<br />മറവിയുടെ ഗ്രഹമാണ് നീ.<br />നിശബ്ദമായി നിഗ്രഹിച്ച<br />സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചിതയാണ്<br />നിനക്ക് ഞാന്.<br />കിനാവുകള് കൊരുത്തുണ്ടാക്കിയ<br />ഹാരമാണ് നീ.<br />ഓര്മ്മകളെ തച്ചുടക്കാനെത്തുന്ന<br />ഉപഹാരമാണ്<br />നിനക്ക് ഞാന്. </span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-31143496817426055092010-03-29T02:48:00.000-07:002010-03-29T02:52:59.528-07:00ഓര്മ്മയുടെ അസ്തമയം<span style="font-size:130%;color:#99ffff;">നിന്റെ ശബ്ദം കേള്ക്കാത്ത പകലിരവുകള്...<br />ഓര്മ്മയുടെ താവളമാണെനിക്ക്...<br /><br />അജ്ഞാതമായ ലോകമെന്നെ<br />മാടിവിളിക്കുന്നു...<br />മേഘങ്ങള്ക്കിടയിലൂടെ<br />ശരീരമില്ലാതെ പറന്നുപോവാന്<br />ആരോ പ്രചോദനമേകുന്നു...<br />ചുംബിച്ചുണങ്ങിപ്പോയ ചുണ്ടുകള്<br />വ്യര്ത്ഥത പുലമ്പുന്നു...<br />കണ്ണുകള് വരണ്ടുണങ്ങി<br />ദാഹമകറ്റാന് കേഴുന്നു...<br />നീയകന്ന നാള് മുതല്<br />ഞാന് മഴക്കായി കൊതിക്കുന്ന മരുഭൂമിയാണ്...<br /><br />ഇലകള് നഷ്ടപ്പെട്ട വൃക്ഷം<br />ഇതളുകളില് സുക്ഷിരം വീണ പൂവ്<br />മുനയൊടിഞ്ഞ തൂലിക<br />മഷി പരന്ന കടലാസുകള്<br />അഴികള് തുരുമ്പിച്ച ജാലകങ്ങള്<br />ചെളി പുരണ്ട തലയിണകള്<br />നിന്നെ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ എന്റെ സ്വര്ഗ്ഗം...<br /><br />മണ്പാതക്കപ്പുറത്തെ<br />കുടിലാണ് സ്വപ്നങ്ങള് പണയം വെച്ചത്...<br />ഓലകള്ക്കിടയിലൂടെ<br />ഊതിര്ന്നുവീഴുന്ന നാണയത്തുട്ടുകള് പോലെ<br />നിന്റെ മുഖം<br />ചുരുങ്ങിയില്ലാതാവുമ്പോള്<br />സൂര്യന് ക്ഷമ പറയുന്നു...<br /><br />മറവിയുടെ ദ്രവിച്ച പലകയാണ് നിന്റെ ഹൃദയം<br />സൗഖ്യം നുകരുന്ന<br />ഒരു ചോദ്യമെങ്കിലുമുണ്ടായിരുന്ന നാള്<br />ഞാന് അഹങ്കരിച്ചിരുന്നു.<br />അര്ത്ഥങ്ങള് നഷ്ടപ്പെടാതെ<br />കിടന്ന മണലാരണ്യത്തില്<br />ഇടക്കിടെ തപസ്സിരിക്കാനെത്തുന്ന കാറ്റുപോലെ<br />തീജ്വാലകള്ക്കിടയില് നീയുണ്ടെന്ന്...<br />പക്ഷേ,<br />മിഴികളടര്ത്തി ഇരുട്ടിനെ കാമിച്ച<br />നിന്റെ ശരീരത്തിന്റെ താപം<br />എന്നെ ദഹിപ്പിക്കുന്നു...<br /><br />ഞാനെഴുതിയതെല്ലാം<br />എരിഞ്ഞുതീര്ന്ന ചിതയില് കൈമുക്കിയാണ്...<br />കരിഞ്ഞമര്ന്ന മാംസത്തില് നിന്നാണ്<br />നിന്റെ നെറ്റിയില്<br />പ്രണയത്തിന്റെ നീലഭസ്മമണിയാന്<br />ഞാന് കൊതിച്ചത്...<br />ഒടുവില്<br />സ്പര്ശിക്കാനവശേഷിക്കാത്ത വിധം<br />ഞാനുമുരുകുകയാണ്...<br />നിനക്കായി എഴുതിയ<br />എന്റെ വിരലുകള് കത്തുകയാണ്...<br />ചുട്ടുപഴുത്ത മനസ്സിനോട് മാപ്പിരക്കുന്നു.<br />പുതിയ ലോകത്തിന്റെ<br />വരാനിരിക്കുന്ന ഊഷ്മളതയെ പഠിപ്പിക്കുന്നു...<br />''ശൂന്യത''<br />സ്നേഹത്തിന്റെ പര്യായമായി<br />എന്നില് ലയിക്കുന്നു...<br /><br />നിന്റെ സാന്ത്വനമേല്ക്കാത്ത ദിനങ്ങള്<br />എന്നെ ഹിമശിലയായി ഉറപ്പിക്കുന്നു...<br /></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-7385973911400907832010-03-22T00:46:00.000-07:002010-03-22T00:48:47.378-07:00അര്ത്ഥങ്ങള് നഷ്ടമാവുമ്പോള്...<span style="font-size:130%;color:#ffff99;">എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിലെ<br />മരം വളര്ന്നത്<br />നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള<br />ഓര്മ്മകളുടെ നനവുകൊണ്ടായിരുന്നു.<br />നീയാകാശവും<br />ഞാന് നക്ഷത്രവുമായ സ്വപ്നം മുതല്<br />തീവ്രാനുരാഗസൂര്യന്<br />നമുക്കിടയില്<br />മൗനത്തിന്റെ പാലം പണിതുതുടങ്ങിയിരുന്നു.<br />നിന്റെ വിരലുകളില് സ്പര്ശിച്ച്<br />പൊള്ളിയമര്ന്ന പകലും<br />നിന്റെ ചുണ്ടുകളില്<br />കണ്ണുകളമര്ത്തി<br />ഞാന് നേടിയ സ്വര്ഗ്ഗവും<br />വിസ്മൃതിയുടെ<br />പകയില് ഹോമിക്കപ്പെടുന്നു...<br />എനിക്ക് നീയില്ലാതായത് പോലെ<br />നിനക്ക് ഞാനുമില്ലാതാവുന്നു...<br /><br />കത്തിയെരിയുന്ന<br />കിനാവുകള്ക്കിടയിലിരുന്ന്<br />മദ്യം തൂലികയില് മുക്കിയെഴുതി<br />ഞാന് നേടിയ വാക്കുകളെല്ലാം<br />നിന്റെ കാല്ക്കീഴിലമരുന്നു...<br />വീതിച്ചുനല്കിത്തീര്ന്ന<br />നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ<br />അവസാനതുള്ളികള്<br />എന്റെ ചുണ്ടുകളില് വീണ്<br />ദാഹമകറ്റാനാവാതെ<br />വിതുമ്പുന്നു...<br /><br />അകലുകയായിരുന്നില്ല...<br />ഞാനൊറ്റയാവുകയായിരുന്നു.<br />ബഹളങ്ങള്ക്കിടയിലിരുന്ന<br />നിന്റെ വിളറിയചിരി കാണാനാവാതെ<br />കണ്ണുപൊത്തി നടന്നുമറഞ്ഞത്<br />വെറുപ്പുകൊണ്ടായിരുന്നില്ല...<br />പിടക്കുന്ന എന്റെ ഹൃദയത്തെ<br />തച്ചുടക്കാനായിരുന്നു...<br />സൗഹൃദത്തിന്റെ കഥ പറഞ്ഞ്<br />പരിഹസിക്കുന്ന<br />നിന്റെ ചുണ്ടുകളുടെ വിറയല്<br />അറിയാതിരിക്കുകയായിരുന്നില്ല...<br />അതിജീവിക്കുകയായിരുന്നു..<br /><br />നിന്നിലേക്ക് പതിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന<br />നിലാമഴയെ ഭയന്നാണ്<br />ഇരുള് മാത്രമുള്ളൊരു പേടകത്തില്<br />ഞാനിന്നഭയം തേടുന്നത്...<br /></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-43425033776516910702010-01-21T22:38:00.000-08:002010-01-21T22:40:07.729-08:00ഒരു മുറിയും ഇരുട്ടിന്റെ നിര്വ്വചനവും<span style="font-size:130%;color:#ccccff;">മറ്റുള്ളവരേക്കാള്<br />മനസാക്ഷിക്ക് മുമ്പില്<br />അപഹാസ്യനാവുമ്പോഴാണ്<br />ഓര്മ്മകളുടെ ശിരോലിഖിതങ്ങളില്<br />ഉറുമ്പരിച്ചുതുടങ്ങുന്നത്.<br />പാതി മുറിഞ്ഞ അക്ഷരങ്ങള്<br />ഭ്രാന്തന്കിനാവുകളായി<br />ചുമരുകളിലൂടെ ഇഴയാന് തുടങ്ങുമ്പോഴാണ്<br />ഹൃദയം ഇരുട്ടിനെ മാത്രമായി<br />കീഴടക്കാന് ഒരുങ്ങുന്നത്.<br />രാത്രിയേക്കാള് കട്ടിയുണ്ടാവും<br />മണ്ണിനടിയിലെ വിടവുകള്ക്കെന്ന്<br />ആരോ ആത്മാവിനുള്ളിലിരുന്ന്<br />പുലമ്പിത്തുടങ്ങുമ്പോഴാണ്<br />മാര്ഗബോധം തേടി<br />സ്വത്വം അലയാനാഗ്രഹിക്കുന്നത്.<br /><br />ഒരു വഴിക്കും കുറേ<br />നിഴലുകള്ക്കുമിടയില് രാജലക്ഷ്മി,<br />കണ്ണാ ദാഹിക്കുന്നുവെന്ന് വിതുമ്പി നന്ദിത,<br />`ഹെല്പ്പ് മീ` എന്നുരുവിട്ട് സില്വിയ,<br />ശ്വാസം മുട്ടലുകള്ക്കിടയിലും<br />ചുണ്ടില് ചിരി പടര്ത്തി വെര്ജീനിയ,<br />ഒടുവില് എന്റെ പ്രതിരൂപവും<br />കാര്യമില്ലാ കാരണങ്ങള്ക്കിടയിലെ അന്ധതതേടി<br />ആകാശസീമകളെ ചുംബിക്കാന്<br />അവര്ക്കൊപ്പം.<br /><br />സൂര്യന് മറഞ്ഞ പകല്<br />നിലാവ് മാറിനിന്ന രാത്രി<br />പാനപാത്രത്തില് നിറഞ്ഞുതുളുമ്പിയ വിഷം<br />ചുണ്ടില് നൂപുരധ്വനികള് തീര്ത്ത്<br />അന്നനാളത്തില് നിറം പടര്ത്തി<br />ഒഴുകി മറിഞ്ഞ പ്രണയം.<br />സ്നേഹരക്തമൊഴുകിയ ധമനികളില്<br />സര്പ്പദംശനമേറ്റ്<br />പിടഞ്ഞ ജനുവരിയുടെ മുഖത്തെ ആഴമുള്ള ക്ഷതം<br />മരണതുല്യമാം വിരഹം.<br /><br />നീയിനിയുമറിയുന്നില്ല...<br />കണ്ടുമുട്ടില്ലെന്നുറപ്പിച്ച്<br />അകന്നുപോയ ഓരോളമാണ്<br />പുഴയുടെ ഹൃദയം തകര്ത്തതെന്ന്...<br /></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-87894136072280463292010-01-19T01:01:00.000-08:002010-01-19T03:21:03.202-08:00ഓര്മ്മയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള്<span style="font-size:130%;color:#ffff99;">നീ വന്നത്<br />ഉഷ്ണശിഖരങ്ങളില് നിന്ന് നിലം പതിച്ച<br />കിളിയുടെ മോഹഭംഗങ്ങള്ക്ക്<br />കൂട്ടിരിക്കാനായിരുന്നു.<br /><br />നീ ചിന്തിച്ചത്<br />തമോഗര്ത്തങ്ങളായി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന<br />ആത്മാക്കളെ കുറിച്ചും<br />എല്ലോറയിലെ ഗുഹാഭിത്തികളില് കുറിച്ചിട്ട<br />വായിച്ചെടുക്കാനാവാത്ത<br />പേരുകളെ കുറിച്ചും മാത്രമായിരുന്നു.<br /><br />നീ ചിരിച്ചത്<br />ഏകാകിയുടെ തടവറയിലെ<br />വിലങ്ങണിഞ്ഞ സ്വപ്നങ്ങളുടെ<br />വിളര്ച്ച കണ്ടായിരുന്നു.<br /><br />നീ പറഞ്ഞത്<br />വരി നില്ക്കുന്ന മൂന്ന് നക്ഷത്രങ്ങളുടെ<br />നിയോഗങ്ങളെ പറ്റിയും<br />അവയിലൂടെ ആശയങ്ങള് കൈമാറുന്നവരുടെ<br />അടങ്ങാത്ത ആഗ്രഹങ്ങളെ കുറിച്ചുമായിരുന്നു.<br /><br />നീ കരഞ്ഞത്<br />ഇരുമ്പഴിക്കുള്ളിലായ മോഹങ്ങളുടെ നിസ്സഹായതയും<br />ബന്ധനങ്ങളിലകപ്പെട്ടുപോയ<br />വേഴാമ്പലിന്റെ വിഹ്വലതകളുമോര്ത്തായിരുന്നു...<br /><br />നീ കണ്ടത്<br />അസ്തമയത്തിന് തൊട്ടുമുമ്പ്<br />ചോരവാര്ന്ന് കരയുന്ന ആകാശവും<br />മുങ്ങിച്ചാകാനൊരുങ്ങും മുമ്പുള്ള<br />സൂര്യന്റെ വിലാപവുമായിരുന്നു.<br /><br />നീ അറിഞ്ഞത്<br />ധര്മ്മസങ്കടങ്ങളുടെ ശബ്ദഘോഷങ്ങളും<br />ഉത്സവരാത്രികളിലെ നിരത്തുകളും<br />അരങ്ങില് വീണ<br />അവശനായ പ്രണയിയുടെ<br />ആത്മവേദനയുമായിരുന്നു.<br /><br /><br />കാതങ്ങള്ക്കകലെ നിന്നും<br />നീ വരുമ്പോള്<br />മധ്യാഹ്നസൂര്യന്റെ ചെങ്കിരണങ്ങളേറ്റ്<br />തളര്ന്നുനില്ക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്.<br />വേച്ചുവീഴാറായ ശരീരത്തെ<br />ആത്മാവ് കൊണ്ട് താങ്ങിനിര്ത്തി<br />നിന്നെ കാണുകയായിരുന്നു.<br />തൊട്ടരുകില് നില്ക്കുമ്പോള്<br />മുഖച്ഛായയില് കാലത്തിന്റെ<br />സ്പന്ദനങ്ങള് തേടുകയായിരുന്നു.<br /><br />ഒടുവില്,<br />നിന്റെ കണ്ണുകളില് എന്റെ മുഖം നോക്കി.<br />മുടിയിലെ നരയും<br />മിഴികളിലെ ദൈന്യതയും<br />ചുണ്ടുകളിലെ വരള്ച്ചയും<br />കവിളിലെ മുറിപ്പാടുകളും<br />അപ്പോഴുണ്ടായിരുന്നില്ല.<br /><br />എന്റെ രൂപം<br />ചേതോഹരമായൊരു പൂവ് പോലെ സുന്ദരവും<br />പുഴയിലൂടെ ഒഴുകിനീങ്ങുന്ന<br />അരയന്നങ്ങളുടെ നിഷ്കളങ്കതയുമായി<br />പരിണമിക്കുകയായിരുന്നു.<br /><br />കെട്ടടങ്ങും മുമ്പെ കത്തിയാളുന്ന<br />തിരിയുടെ നെടുവീര്പ്പുകള് പോലെ<br />മൃതിക്ക് മുമ്പുള്ള വന്യത പോലെ<br />വീഴാനൊരുങ്ങി നില്ക്കുന്ന<br />മരത്തിന്റെ പ്രതീക്ഷകള് പോലെ<br />ഞാനിന്നും വരണ്ട ഭൂമിയുടെ<br />തുറന്ന ഹൃദയത്തില് നിന്റെ കണ്ണുകള് പരതുന്നു.</span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-22457067022502370382009-10-12T06:42:00.000-07:002009-10-12T06:43:34.314-07:00നിന്നോട് മാത്രമായി ചില ചോദ്യങ്ങള്<span style="font-size:130%;"><span style="color:#99ff99;">നിന്റെ കണ്ണുകളില്<br />ഞാന് നട്ട നക്ഷത്രമെവിടെ ?<br />കണ്ണുനീരിന്റെ പ്രളയത്തില്<br />അവ ഒലിച്ചുപോയോ ?<br /></span><br /></span><span style="font-size:130%;color:#99ff99;">ഞാന് മുഖം നോക്കാറുള്ള<br />കൃഷ്ണമണികളിലെ തെളിച്ചമെവിടെ ?<br />കാഴ്ചകളുടെ കരട് വീണ്<br />മുറിഞ്ഞുവോ അത് ?<br /><br />നിന്റെ വിടര്ന്നുനില്ക്കുന്ന കണ്പ്പീലികള്<br />എന്നിലേക്ക് പൊഴിഞ്ഞുചാടാനൊരുങ്ങുന്നു<br />വെള്ളയിലെ ഹൃദയരേഖകളുടെ ചിത്രങ്ങള്<br />മാഞ്ഞുപോവുന്നു.<br /><br />നീയറിയുന്നുണ്ടോ<br />നിന്റെ കണ്ണുകള് പോലെയാണ് എന്റെ ഹൃദയവും<br />വിഹ്വലതകള് മാത്രം ഒപ്പിയെടുക്കുന്നു<br />അസ്വസ്ഥതകള് മാത്രം തിരിച്ചറിയുന്നു.<br /><br /><br />നിന്റെ ചുണ്ടുകളില്<br />ഞാന് കുടിയിരുത്തിയ മേഘങ്ങളെവിടെ ?<br />നനയാന് വെമ്പിനില്ക്കുന്ന എന്നിലേക്ക് പെയ്യിക്കാതെ<br />ആ ബാഷ്പങ്ങള് നീയെന്തുചെയ്തു ?<br /><br />ഞാന് തിരിച്ചറിയാറുള്ള<br />നിശ്വാസങ്ങളുടെ തണുപ്പെവിടെ ?<br />മൗനത്തിന്റെ ചങ്ങലക്കെട്ടുകളില്<br />തളച്ചുവോ നീയവയെ.<br /><br />ചുവന്ന അധരങ്ങളില്<br />വരള്ച്ച ചോദിക്കാതെ കടന്നുവരുന്നു<br />ശബ്ദങ്ങള് പടിയിറങ്ങി<br />കനത്ത നിശബ്ദത ചേക്കേറിയതറിയുന്നു.<br /><br />നീ തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടോ<br />നിന്റെ ചുണ്ടുകള് പോലെയാണ് എന്റെ മനസ്സും<br />ഗ്രീഷ്മത്തിന് കീഴടങ്ങുന്നു<br />സങ്കടങ്ങളെ മാത്രം സ്വീകരിക്കുന്നു. </span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-207549158658963932009-09-30T12:11:00.001-07:002009-09-30T12:12:54.681-07:00പ്രണയത്തിനൊടുവില് സംഭവിച്ചേക്കാവുന്നത്<span style="font-size:130%;color:#99ff99;">അടുത്തുവരുന്ന<br />തീവണ്ടിക്ക് മുന്നിലേക്ക്<br />അവളുടെ ചുണ്ടുകളമര്ന്ന<br />മുഖം ചേര്ത്തുവെച്ച്<br />പാളത്തിന്റെ തണുപ്പിനെ<br />പുതക്കാനൊന്നുമില്ലാത്തതിനാല്<br />ശപിച്ചാണ്<br />ഞാന്<br />ആദ്യപ്രണയലേഖനം വായിച്ചത്...<br />പൊട്ടിച്ചിരിയുമായി<br />പാഞ്ഞുവരുന്ന<br />അവളുടെ സാന്നിധ്യമോര്മ്മിപ്പിച്ച്<br />എന്നിലൂടെ<br />കടന്നുപോയ<br />കുറെ ചക്രങ്ങള്<br />അത് പൂര്ത്തിയാക്കാനനുവദിച്ചില്ല...<br /><br />അല്ലെങ്കിലും<br />പ്രണയത്തിന്<br />പഴകിയ സ്വപ്നങ്ങളുടെ മണമാണ്.<br />കൊഴുത്ത ചോരയുടെ നിറമാണ്.<br /><br />സ്വന്തമാക്കുക എന്നതല്ല<br />പ്രണയത്തിന്റെ ലക്ഷ്യമെന്ന്<br />നിര്വ്വികാരയായി പറയാറുള്ള<br />അവളിപ്പോള്<br />അത് തിരുത്തിയിട്ടുണ്ടാവും.. </span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-53209118117183545852009-09-22T06:41:00.000-07:002009-09-22T06:43:11.985-07:00ചൂണ്ട<span style="font-size:130%;color:#ffff99;">മുന കൂര്ത്ത<br />ഇരുമ്പുദണ്ഡില് നിന്നാണ്<br />ചതിയുടെ ആദ്യപാഠം<br />ഹൃദിസ്ഥമാക്കിയത്.<br />പുഴയുടെ ആഗാധതയില്<br />വിശപ്പിന് സമാന്തരമായി<br />സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നവനെ<br />വെളിച്ചത്തിലേക്കാനയിച്ചതായിരുന്നു<br />ആദ്യതെറ്റ്.<br />ശ്വാസത്തിനായി<br />പിടയുന്നതറിഞ്ഞിട്ടും<br />നിര്ത്താതെ ചിരിച്ചതായിരുന്നു<br />ആദ്യക്രൂരത.<br />പിടഞ്ഞ്,<br />വഴുതിമാറി<br />ജീവിതത്തിലേക്ക്<br />മടങ്ങാനൊരുങ്ങിയപ്പോള്<br />കണ്ണുകള് ചൂഴ്ന്നെടുത്തതായിരുന്നു<br />ആദ്യ കുറ്റം.<br />മണിക്കൂറുകള് കഴിഞ്ഞിട്ടും<br />മരിക്കാന് മടിച്ചപ്പോള്<br />കത്തിമുനയാല്<br />കുത്തിക്കീറിയതായിരുന്നു<br />ആദ്യകൊലപാതകം.<br /></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-16933082389691207162009-09-20T06:23:00.001-07:002009-09-20T06:24:26.750-07:00നാം മരങ്ങളായത്...<span style="font-size:130%;color:#ffccff;">സ്വപ്നങ്ങളാല് ബന്ധിക്കപ്പെട്ട<br />രണ്ടു വൃക്ഷങ്ങളായിരുന്നു ഞാനും നീയും.<br />എന്നില് നിന്ന് നിന്നിലേക്കും<br />തിരിച്ചും<br />പണിതുയര്ത്തിയ<br />ചിലന്തിവലകളിലൂടെയാണ്<br />നാം സംവദിച്ചത്.<br />വേനലില് നീ ചുവന്നപ്പോള്<br />കരിഞ്ഞയിലകള്<br />എന്നെ പൊതിഞ്ഞിരുന്നു.<br />നീ പൊഴിഞ്ഞുതുടങ്ങിയപ്പോള്<br />ഞാന് തളിര്ക്കുകയായിരുന്നു.<br /><br />ഋതുക്കള്<br />എന്നും നമുക്ക് നല്കിയത്<br />സമാന്തരരേഖകളുടെ<br />സഞ്ചാരപഥങ്ങള്...<br /><br />നിനക്കോര്മ്മയുണ്ടോ<br />നാമെങ്ങനെ തരുക്കളായെന്ന് ?<br />ചലനങ്ങള്ക്കപ്പുറം<br />നീങ്ങാനാവാതെ<br />ഉറച്ചുപോയതെങ്ങനെയെന്ന് ?<br /><br />നിസ്സഹായനായ<br />കാലം<br />പറത്തിയിട്ട വിത്തുകള്<br />മുളച്ചാണ് നാം മരങ്ങളായത്.<br /><br />അനുവാദം<br />ചോദിക്കാതെയാണെങ്കിലും<br />ശിഖരങ്ങളില്<br />കൂടുകൂട്ടിയ പക്ഷികള്<br />നിലംപതിക്കാതിരിക്കാനാണ്<br />സ്പര്ശിക്കാന് കൊതിച്ചിട്ടും<br />കാറ്റിനെ വക വെക്കാതെ<br />ഇലകള്<br />വിപരീദദിശകളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചത്.<br /><br />തായ്ത്തടിയുടെ മൗനം<br />മഴതുള്ളികളായി<br />പൊഴിഞ്ഞുചാടി<br />വേരുകളിലലിഞ്ഞത്<br />ആലിംഗനത്തിലമരാന് മടിച്ച<br />ഓര്മ്മകളെ<br />ആര്ദ്രമാക്കാനാണ്.<br /><br />പക്ഷേ,<br />അടര്ന്നുമാറാനാവാതെ<br />ഭൂമിയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് പോയ<br />വേരുകളില്<br />നീയെന്റെയും<br />ഞാന് നിന്റെയും<br />പേരുകള് കുറിച്ചിട്ടത്<br />ആര്ക്കും മായ്ക്കാനാവില്ല...</span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-60828330159550637232009-08-11T05:39:00.000-07:002009-08-11T05:40:45.814-07:00നിശാഗന്ധി<span style="font-size:130%;color:#99ffff;">നിശ്വാസങ്ങളുടെ നിര്വചനം<br />തേടിയാണ്<br />നിശാഗന്ധികള്<br />രാത്രിയെ കൂട്ടുവിളിക്കുന്നത്...<br /></span><br /><span style="font-size:130%;color:#99ffff;">പിറന്നു കരയുമ്പോഴേ<br />ഗന്ധത്തിന്റെ<br />ഗണിതത്തില്പ്പെട്ട്,<br />മരജാലകങ്ങളുടെ<br />വിടവുകളില് വെച്ച്<br />സ്വയം ഹരിക്കപ്പെട്ട്,<br />സങ്കലനങ്ങള്ക്കൊടുവില്<br />വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ട്<br />കൊഴിഞ്ഞുതീരുകയെന്നതാണ്<br />അതിന്റെ<br />വിധിയെങ്കിലും... </span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-52034670525739789662009-07-31T09:46:00.000-07:002009-07-31T09:49:46.956-07:00നക്ഷത്രങ്ങള് ജനിക്കുന്നത്...<span style="font-size:130%;color:#ccccff;">മറവിയുടെ<br />ആഴങ്ങളില് നിന്നാണ്<br />ശബ്ദം കൊണ്ട് കുത്തിയിളക്കി<br />നിന്നെ ഓര്മ്മയിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടത്...<br /><br />മൗനം കുടിച്ചുമരിച്ച കൂട്ടുകാരിയുടെ മുഖച്ഛായ,<br />ചിത്രശലഭങ്ങളില്ലാത്ത<br />ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലെ<br />പക്ഷികളെ ഭക്ഷിക്കുന്ന<br />സന്ന്യാസിമാരുടെ നിഷ്കളങ്കത,<br />അശുദ്ധമാക്കപ്പെട്ട പൂന്തോട്ടങ്ങളെ<br />വിഷമുക്തമാക്കാനാവാത്ത<br />മാതൃത്വത്തിന്റെ ദൈന്യത<br /><br />നിന്റെ രൂപം<br />പഴയതിനേക്കാള് സുന്ദരമായിരുന്നു...<br /><br />പ്രണയത്തെ മാരിവില്ലിനോടും<br />സൗഹൃദത്തെ മേഘങ്ങളോടും<br />സാഹോദര്യത്തെ മഴയോടും<br />ഉപമിച്ച് നീയെഴുതി തന്ന കുറിപ്പ്<br />ഹൃദയത്തില് നിന്ന്<br />അടര്ത്തിയെടുത്ത്<br />ആരോ കടന്നുകളഞ്ഞു...<br />ഏകാന്തതയെ പൂപ്പാത്രങ്ങളിലടക്കം ചെയ്ത്<br />ആത്മാവില് കുഴിച്ചുമൂടിയവനെന്ന<br />പേര് വന്നതിനാലാവാം.<br />ഞാനത് തിരഞ്ഞുപോയില്ല...<br /><br />ഭോഗമുറിയിലെ കടലാസ്സില്<br />അവ്യക്തമായി തെളിഞ്ഞ<br />നിന്റെ ചുണ്ടുകളില് നിന്നാണ്<br />ചോരയുടെ രുചിയറിഞ്ഞത്...<br />നീ ചൊരിഞ്ഞ വിയര്പ്പുതുള്ളികള് കുടിച്ചാണ്<br />ദാഹമകറ്റിയത്...<br /><br />സമയം കഴിഞ്ഞു.<br />നമുക്കിനി<br />ഓര്മ്മയുടെ അക്കരെയുള്ള<br />മറവിയുടെ ഉദ്യാനത്തിലേക്ക് ഉള്വലിയാം...<br />അവിടെ ബന്ധനങ്ങളുടെ ഇടിമുഴക്കവും<br />ബന്ധങ്ങളുടെ ചുഴിയുമില്ല...<br />നിന്നില് ഞാനും എന്നില് നീയും ചേര്ന്ന്<br />താരകങ്ങളാവാം.... </span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-28339609562754235222009-05-21T10:14:00.000-07:002009-05-21T10:16:43.739-07:00ശമനം<span style="font-size:130%;color:#ffff99;">``കണ്ണാ..<br />ഉരുകിയുറ്റിയ മിഴിനീരാല്<br />അവസാന തിരി തെളിക്കുന്നു ഞാന്..<br />കത്തുമീ ദീപ്തജ്വാലയില്<br />എന്റെ ജീവനെരിയുന്നുണ്ട്..<br />കണ്മഷി പടര്ന്ന മിഴികളില്<br />കലങ്ങിയ ചോരയില്<br />നീല ഞരമ്പുകളുടെ വിറയലില്<br />എന്റെ മരിച്ച മനസ്സുണ്ട്...<br /><br />ശൂന്യമായ വൃന്ദാവനിയിലെ<br />ഉണങ്ങിയ ശിഖരത്തില്<br />ഒറ്റയാത്മാവായി<br />രണ്ടു ശരീരങ്ങള് തൂങ്ങിയാടുമ്പോള്<br />നിയോഗമെന്നിനിയും<br />പുലമ്പരുത് നീ...'' </span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-29030695157195570412009-05-15T06:16:00.000-07:002009-05-21T10:10:10.184-07:00നോവുകളുടെ ഭൂമിയില്...<span style="font-size:130%;color:#ffccff;">മേഘങ്ങള്ക്കിടയില്<br />നിന്റെ കണ്ണുകള് കണ്ട് ഭയന്നില്ല...<br />എന്റെ ശിരസ്സ് മൂടുവാന്<br />മഴത്തുള്ളികള് പൊഴിച്ചവ<br />മിഴി ചിമ്മിയപ്പോള് കരഞ്ഞുമില്ല...<br />നിര്വചനങ്ങള്ളില് നിന്ന്<br />പുറംചാടിയതിന്റെ<br />ആഹ്ലാദത്തിലായിരുന്നു ഞാന്...<br />പ്രളയത്തെക്കാള് ഞാനറിഞ്ഞത്<br />പ്രണയമായിരുന്നു...<br />മരണശയ്യയിലേക്കമര്ത്തിയ<br />നിന്റെ കരലാളനങ്ങളില്<br />ഞാന് കണ്ടതത്രയും<br />സാന്ത്വനമായിരുന്നു...<br /><br />നിലാവിലിരിക്കുമ്പോള്<br />പൊഴിഞ്ഞുചാടിയ<br />നക്ഷത്രങ്ങളിലൊന്ന്<br />കണ്ണിലമര്ന്നുപോയി...<br />മഞ്ഞവെളിച്ചം പകര്ന്നത്<br />കാഴ്ചയെ മറച്ചു...<br />പഞ്ചകോണുകള് തട്ടി<br />ഓര്മ്മകളെ മുറിവേല്പ്പിച്ച്<br />ചുവന്ന കണ്ണുനീരായി<br />ഇപ്പോള് നിന്നിലേക്കവ<br />പടരാന് കൊതിക്കുന്നു...<br /><br />മഞ്ഞടര്ന്നുവീണത്<br />മരവിച്ച മനസ്സിലേക്കായിരുന്നു...<br />വിഹ്വലതകളും സ്വപ്നങ്ങളും<br />തണുത്തുറഞ്ഞ് മരിക്കുമ്പോള്<br />ആര്ദ്രമായി തീര്ന്നൊരു<br />ആത്മബന്ധത്തിലെങ്കിലും<br />വെയില് വീഴുമെന്നോര്ത്ത്<br />കാത്തുനിന്നതാവാം<br />ഹിമകണങ്ങളില്പ്പെട്ട്<br />ഞാനലിയാന് കാരണം...<br />എന്നിട്ടും<br />ശരീരം പോലും രക്ഷിക്കാനനുവദിക്കാതെ<br />ഞരമ്പുകളിലൂടെ<br />മിന്നിമാഞ്ഞ ശൈത്യത്തോട്<br />മൗനത്തിന്റെ<br />കഥ പറഞ്ഞ് ഞാന് മോഹിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു...</span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-33635448.post-81736151854286438362009-04-05T06:37:00.000-07:002009-04-05T06:39:41.471-07:00നിലാവില് ഇഴയുന്ന നാഗങ്ങള്<span style="font-size:130%;color:#ffff99;">കരിഞ്ഞുണങ്ങിയ<br />സ്വപ്നങ്ങളുടെ പലകയിലാണ്<br />ഉറങ്ങാന് കിടന്നത്...<br /></span><br /><span style="font-size:130%;color:#ffff99;">ദിശയറിയാതെ പോകുന്ന<br />മോഹങ്ങളിലൊന്ന്<br />ഇന്നലെയും<br />വഴി തെറ്റി വന്നിരുന്നു...<br />നിന്റെ മുഖത്ത്<br />ഉണങ്ങിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന<br />അശ്രുബിന്ദുക്കളുടെ കഥ പറഞ്ഞവ<br />പതിയെ ചിരിച്ചു...<br />പിന്നെ,<br />മയില്പ്പീലി വിശറി കൊണ്ട്<br />ഓര്മ്മകളെ തലോടിയുറക്കി<br />നഗ്നരാത്രികളുടെ<br />ഹൃദയത്തിലേക്കവ ഇഴഞ്ഞുപോയി...<br /><br />നഗരത്തിലെ തടവറയില്,<br />കിളിവാതിലുകളടര്ന്നുവീണ<br />നിന്റെ ശയ്യാഗൃഹത്തില്<br />താരാട്ടുപാടാന്<br />പത്തിവിടര്ത്തിയവ<br />വരുന്നുണ്ട്...<br /><br />നരകമുറിയുടെ നടുവില്<br />നീയുമായി ഇണചേര്ന്നത്<br />അന്ത്യനിദ്രയുടെ<br />അവസാനപടി കയറാനൊരുങ്ങുന്നുണ്ട്...<br /><br />അഗ്നിനാമ്പുകള് ചിതറിക്കിടക്കുന്ന<br />പൗര്ണ്ണമിയില്<br />വിലയിക്കാന്<br />നിനക്ക് കൂട്ടിനി<br />വരണ്ട മനസ്സ് മാത്രം...<br /><br />നിന്നില് നിന്നും<br />കരിനാഗങ്ങളില് നിന്നും<br />ഞാനറിഞ്ഞതോ<br />പ്രണയത്തില് നിന്നും<br />മരണത്തിലേക്കുള്ള<br />ദൂരവും...<br /></span>ഗിരീഷ് എ എസ്http://www.blogger.com/profile/02523492305467785557noreply@blogger.com9