എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങളിലെ
മരം വളര്‍ന്നത്‌
നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള
ഓര്‍മ്മകളുടെ നനവുകൊണ്ടായിരുന്നു.
നീയാകാശവും
ഞാന്‍ നക്ഷത്രവുമായ സ്വപ്‌നം മുതല്‍
തീവ്രാനുരാഗസൂര്യന്‍
നമുക്കിടയില്‍
മൗനത്തിന്റെ പാലം പണിതുതുടങ്ങിയിരുന്നു.
നിന്റെ വിരലുകളില്‍ സ്‌പര്‍ശിച്ച്‌
പൊള്ളിയമര്‍ന്ന പകലും
നിന്റെ ചുണ്ടുകളില്‍
കണ്ണുകളമര്‍ത്തി
ഞാന്‍ നേടിയ സ്വര്‍ഗ്ഗവും
വിസ്‌മൃതിയുടെ
പകയില്‍ ഹോമിക്കപ്പെടുന്നു...
എനിക്ക്‌ നീയില്ലാതായത്‌ പോലെ
നിനക്ക്‌ ഞാനുമില്ലാതാവുന്നു...
കത്തിയെരിയുന്ന
കിനാവുകള്‍ക്കിടയിലിരുന്ന്‌
മദ്യം തൂലികയില്‍ മുക്കിയെഴുതി
ഞാന്‍ നേടിയ വാക്കുകളെല്ലാം
നിന്റെ കാല്‍ക്കീഴിലമരുന്നു...
വീതിച്ചുനല്‍കിത്തീര്‍ന്ന
നിന്റെ സ്‌നേഹത്തിന്റെ
അവസാനതുള്ളികള്‍
എന്റെ ചുണ്ടുകളില്‍ വീണ്‌
ദാഹമകറ്റാനാവാതെ
വിതുമ്പുന്നു...
അകലുകയായിരുന്നില്ല...
ഞാനൊറ്റയാവുകയായിരുന്നു.
ബഹളങ്ങള്‍ക്കിടയിലിരുന്ന
നിന്റെ വിളറിയചിരി കാണാനാവാതെ
കണ്ണുപൊത്തി നടന്നുമറഞ്ഞത്‌
വെറുപ്പുകൊണ്ടായിരുന്നില്ല...
പിടക്കുന്ന എന്റെ ഹൃദയത്തെ
തച്ചുടക്കാനായിരുന്നു...
സൗഹൃദത്തിന്റെ കഥ പറഞ്ഞ്‌
പരിഹസിക്കുന്ന
നിന്റെ ചുണ്ടുകളുടെ വിറയല്‍
അറിയാതിരിക്കുകയായിരുന്നില്ല...
അതിജീവിക്കുകയായിരുന്നു..
നിന്നിലേക്ക്‌ പതിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന
നിലാമഴയെ ഭയന്നാണ്‌
ഇരുള്‍ മാത്രമുള്ളൊരു പേടകത്തില്‍
ഞാനിന്നഭയം തേടുന്നത്‌...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
നിന്നിലേക്ക്‌ പതിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന
നിലാമഴയെ ഭയന്നാണ്‌
ഇരുള്‍ മാത്രമുള്ളൊരു പേടകത്തില്‍
ഞാനിന്നഭയം തേടുന്നത്‌...
"അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ നഷ്‌ടമാവുമ്പോള്‍..."
ആ പ്രണയവും തകര്‍ന്നു അല്ലേ...........:)
എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങളിലെ
മരം വളര്‍ന്നത്‌
നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള
ഓര്‍മ്മകളുടെ നനവുകൊണ്ടായിരുന്നു
മനോഹര വരികള്‍ ഗിരീഷ്‌..
Post a Comment