ആതുരാലയം അവളെ മാടി വിളിച്ചു...
മൗനം പേറിയ ഗുളികകള്‍ അവളില്‍ തേരോട്ടം തുടങ്ങി...
വലതുകണ്ണിലെ കറുത്തപാടില്‍ നിസഹായത പടര്‍ത്തുന്ന നൊമ്പരം...
ആ പനി..
മനസില്‍ ആഞ്ഞടിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളായിരുന്നു...
ഒഴിഞ്ഞു മാറലായിരുന്നു ഇപ്പോള്‍ നാം കാണുന്ന ഈ മരുന്നുകുപ്പികള്‍...
ഈ നഗരം വിടാന്‍ അവള്‍ക്കാവില്ല..
അതാവാം മാലാഖമാരുടെ മരുന്നുനിറച്ച സിറിഞ്ചുകള്‍
അവളെ കുത്തി നോവിച്ചിട്ടും കരായാതിരുന്നത്‌....
നീ സങ്കടപെടാതിരിക്കുക..
കാലം കരയിച്ചാല്‍ മുഖം തിരിച്ച്‌ കരയുക
നിന്റെ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍
എന്റെ കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ തിമിരം ബാധിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രം ഉതിര്‍ന്നുവീഴട്ടെ..
മൗനം പേറിയ ഗുളികകള്‍ അവളില്‍ തേരോട്ടം തുടങ്ങി...
വലതുകണ്ണിലെ കറുത്തപാടില്‍ നിസഹായത പടര്‍ത്തുന്ന നൊമ്പരം...
ആ പനി..
മനസില്‍ ആഞ്ഞടിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളായിരുന്നു...
ഒഴിഞ്ഞു മാറലായിരുന്നു ഇപ്പോള്‍ നാം കാണുന്ന ഈ മരുന്നുകുപ്പികള്‍...
ഈ നഗരം വിടാന്‍ അവള്‍ക്കാവില്ല..
അതാവാം മാലാഖമാരുടെ മരുന്നുനിറച്ച സിറിഞ്ചുകള്‍
അവളെ കുത്തി നോവിച്ചിട്ടും കരായാതിരുന്നത്‌....
നീ സങ്കടപെടാതിരിക്കുക..
കാലം കരയിച്ചാല്‍ മുഖം തിരിച്ച്‌ കരയുക
നിന്റെ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍
എന്റെ കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ തിമിരം ബാധിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രം ഉതിര്‍ന്നുവീഴട്ടെ..
7 comments:
#.നന്ദി !.
mazha...
maunam...
ithinidayil orormayai....
oru mayilpeelikkalam
ഒരു ബഹളത്തില്‍ നിന്നാണ് നിന്നെ ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നത്.
നിസ്സഹായതയുടെ മുഖഭാവത്തോടേ ഒന്നും പറയാതെ...
ആത്മാര്‍ഥമായ വരികള്‍ക്കേറ്റ മുറിവുകള്‍ ഉണങ്ങാതെ
ഒരാള്‍ നിനക്ക് വേണ്ടി തേങ്ങി .
ആ തേങ്ങള്‍ വിദ്വേഷങ്ങളെ പനിനീര്‍ പൂക്കളാക്കി
ആ പൂവ്വ് നിനക്കായ്
സ്നേഹം
ആര്‍ദ്രത
കവിതകളെല്ലാം ഒരുമിച്ച് പ്രിന്‍റെടുക്കട്ടെ...
ആശുപത്രി കിടക്കയിലും ഒരു കാവ്യലോകമുണ്ടെങ്കില്‍ ജന്മങ്ങള്‍ തികയില്ല.
പരീക്ഷണം
ഈ ചിത്രങ്ങളൊക്കെ എവിടുന്ന്‌?
വര്‍മ്മജിയുടെ എല്ലാ സൃഷ്ടികളിലും ഒരു വിഷാദം നിഴലിച്ചു കാണുന്നല്ലോ.....
ശങ്കര്‍ ഇളയത്‌...
Post a Comment